Nu investeren in technologie voor onze voedselvoorziening

Nederland is nu wereldwijd bekend om zijn efficiënte voedselproductie, maar zal de volgende generatie deze trots ook nog kunnen ervaren? Er zijn in de Nederlandse historie genoeg voorbeelden van iets waarmee we groot en bekend waren, maar waar we die positie vandaag de dag allang verloren zijn. Denk aan wind- en zonne-energie. Technologisch lag de basis in Nederland en was er een veelbelovende industrie aan het ontstaan. Doordat we niet goed hebben doorgepakt, hebben we deze positie vrij snel verloren aan landen als Denemarken en China. Niemand denkt tegenwoordig nog aan Nederland als ze zonnepanelen of windmolens willen kopen.

Ik zie eenzelfde risico voor de sector die technologie voor de voedselproductie maakt. Voor veel onderdelen van de voedselsector hebben we leidende bedrijven die machines en apparaten maken. Maar ook in de tuinbouw verkopen we onze technologie wereldwijd. Iedereen kijkt (nu nog) naar Nederlandse technologie. Maar hoe lang nog? Krijgen we geen last van de wet van de remmende voorsprong? Ik zie de eerste tekenen al aan de wand: sterspelers in de sector genieten toenemende aandacht van buitenlandse overnamepartijen. Ooit was dat ook in de wind- en zonne-energie het geval, en kijk wat er nu van over is.

Maar hoe dan wel? De coronacrisis zorgt ervoor dat er grote hoeveelheden geld beschikbaar komen en biedt de kans om dit voor een substantieel deel in te zetten op de toekomst van Nederland in het agrifoodtechdomein. De wereld voorzien van de meest duurzame, efficiënte, veilige en gezonde voedselproductiesystemen die er zijn, draagt veel meer bij aan onze economie dan nog meer voedsel exporteren. 96 miljard euro voedselexport per jaar is natuurlijk een imposant getal, maar de realiteit is dat de toegevoegde waarde voor onze samenleving erg klein is. Dat ligt heel anders voor de export van technologie, zoals voedselproductiemachines, automatiseringssystemen voor kassen en landbouwtechniek.